Repertuar
Przeworski
Rzeszowski
Warmińksi
Cieszyński /Saroz
Krasnoludki
Podlasie
Krakowiak
Bilgorajski
Kujawiak
Mazur
Kaszubskie
Spisz
Opoczynski
Polonez
Łowicz Suite
Góralski Źywiecki
Lachy Sądeckie
Góralski Podhalański
Eastern Krakowiak
Lubelskie
Kurpie Puszczy Zielona
"New" Beginner Dance (Nie chcę cię znać)
Polka Warszawska
Trojak
Praczki
Przeworski
Tańce z regionu przeworskiego, położonego w południowo-wschodniej części Polski, są bardzo żywe i dynamiczne oraz niosą ze sobą wiele humorystycznych tekstów. Tańce mają zróżnicowane tempo, przechodzące stopniowo od umiarkowanego, przez szybkie, do bardzo szybkiego. Można to zaobserwować w następujących tańcach: polka przeworska, sumieszka, bandoska, warszawianka, sztajer-polka.
Tańce ludowe z tego regionu przejęły cechy z innych regionów ze względu na krzyżujące się szlaki handlowe i przesuwające się granice. Typowe tańce z tego regionu to Majdaneczek, który opowiada o chłopcach pracujących w polu; Szewc to taniec o szewcu, który ciężko pracuje, aby zrobić buty; Sarna to żywy taniec z kilkoma podskokami, podobny do galopującego jelenia; i Ciurylo to taniec o wędrowcu, który przybył do miasta w poszukiwaniu kłopotów z nadzieją na kradzież młodej damy, ale został zatrzymany przez dzielnych chłopców z regionu przeworskiego.
Rzeszowski
Region rzeszowski w najbardziej wysuniętym na południowy wschód zakątku Polski to malowniczy obszar z rozległymi niezamieszkanymi terenami, gdzie owce pasą się na falistych wzgórzach. Jest to wybór solidnych tańców typowych dla regionu rzeszowskiego. Tańce te mają ziemisty temperament z humorystycznymi wersami. Mężczyźni i kobiety przekomarzają się w pieśniach pomiędzy poszczególnymi tańcami. Liczne zmiany temperamentu charakteryzują się duchem spontaniczności, podobnie jak tańce, które obejmują różne polki. Mężczyźni noszą kurtkę bez rękawów i spodnie, które są niebieskie i mają czerwone hafty. Pełna, biała koszula z oczkami ma specjalny skórzany pasek, który zapina się wokół siebie i zwisa nisko z boku. Damskie spódnice mogą mieć różne kolory: żółty, zielony, niebieski lub czerwony. Kamizelki są wyszywane pięknymi koralikami i dostępne w różnych kolorach.
Warmińksi
Warmiński pochodzi z Warmii w północnej Polsce. Taniec ten obejmuje zamaszyste walce i polki. Kobiety prezentują duży obwód swojej falbaniastej spódnicy, trzymając ją na zewnątrz podczas tańca. Charakterystycznym elementem stroju kobiecego jest czepiec z haftowanego aksamitu z koronką. Stroje warmińskie kobiet to mieszanka jednolitych kolorów - czerwonego, niebieskiego, złotego i zielonego.
Mężczyźni noszą czerwoną kamizelkę, niebieską kurtkę i lniane spodnie. Jako część tradycyjnego warmińskiego stroju ludowego, mężczyźni noszą słomkowe kapelusze. Koszula męska ma prosty krój z małym kołnierzykiem zapinanym na guzik pod szyją i przy wąskich mankietach.
Cieszyński /Saroz
Ten lekki i energiczny taniec pochodzi z regionu Cieszyna w Polsce. Suita Cieszyńska składa się z trzech tańców: Czardasza, Szota Madziara i Saroza. Tańczony głównie w parach, taniec charakteryzuje się wolniejszym tempem, fantazyjną pracą nóg, promenadami, obrotami i żywymi polkami. Saroz jest jednym z tańców typowych dla tego regionu Polski, który graniczy z Czechami.
Region cieszyński słynie z wydobycia złota i srebra, co znajduje odzwierciedlenie w strojach kobiet.
Krasnoludki
Krasnoludki to ulubiona i dobrze znana piosenka dla dzieci, która jest łatwa do zapamiętania, zabawna do śpiewania i tańczenia. Wesołe skrzaty w tym tańcu noszą czerwone czapeczki i grają na trąbce. Ta popularna piosenka jest śpiewana w każdej polskiej rodzinie od wielu pokoleń.
Podlasie
Historyczne Podlasie było krainą puszcz i bagien poprzecinaną licznymi rzekami, leżącą pomiędzy Prusami, Litwą, Rusią, Mazowszem i Lubelszczyzną. Region ten podlegał wielu wpływom politycznym, gospodarczym i kulturowym. W rezultacie region ten jest wieloreligijny i wielokulturowy.
Strój męski składa się ze słomkowego kapelusza z szerokim rondem, prostych lnianych spodni, brązowej kurtki (lub sukmany), białej koszuli z czerwonym haftem i wełnianego pasa. Strój kobiecy obejmuje białą haftowaną bluzkę, aksamitną kamizelkę, spódnicę z tkaniny w paski, fartuch z tkaniny w poziome paski, zwieńczony kolorowym czerwonym czepkiem.
Taniec zaczyna się powoli od romantycznego walca, a następnie nabiera tempa aż do "burzy" tańca. Tancerze zbierają się ponownie tylko po to, by niektóre z dziewcząt odeszły. Ale nie wszystko jest stracone. Wkrótce tancerze przegrupowują się, a taniec kończy się żywiołowym oberkiem.
Krakowiak
Miasto Kraków w Małopolsce (południowa i południowo-wschodnia Polska) ma bogatą historię. Kraków był dawną stolicą kraju i znajdował się na jednym z głównych szlaków handlowych łączących Bliski Wschód i Azję Zachodnią z Europą Środkową i Północną. W rezultacie miasto miało wiele wpływów. Dziś krakowiak jest jednym z pięciu tańców narodowych Polski, choć rozwinął się ze skromnych korzeni w wioskach otaczających Kraków. Ostatecznie zawierał różne elementy z innych regionów Polski, a także wpływy wojskowe w postaci galopów, imitujących jeźdźców.
Strój Krakowiaka datuje się na XIV wiek, kiedy to przybył z Persji. Później, w XVIII wieku, strój był używany jako mundur wojskowy przez generała Kościuszkę. Mężczyźni noszą spodnie w czerwono-białe paski. Metalowe krążki, które są przymocowane do skórzanych pasów mężczyzn, pochodzą ze zbroi. Frędzle na niebieskim płaszczu bez rękawów pochodzą z czasów napoleońskich i imitują odznaczenia wojskowe. Strój wieńczy czerwony kapelusz z czterema rogami, ozdobiony wstążkami i pawimi piórami. Kobiety noszą pięknie haftowane i zdobione koralikami aksamitne kamizelki oraz kwieciste spódnice. Samotna kobieta nosi wieniec z kwiatów, podczas gdy mężatka nosi białą chustkę. Wstążki, zwisające luźno, noszone są na prawym ramieniu.
Bilgorajski
Suita tańców biłgorajskich pochodzi z Lubelszczyzny w południowo-wschodniej Polsce. Składa się z kilku tańców, w tym walca, polki, a pod koniec przechodzi w oberka. Białe stroje kobiet sprawiają, że taniec ten wyróżnia się wizualnie spośród wszystkich innych. Kwieciste, wstążkowe nakrycia głowy kobiet i energiczne kroki taneczne mężczyzn tworzą zabawny i żywy taniec.
Kujawiak
Kujawiak to polski taniec ludowy pochodzący z Kujaw, w północno-środkowej Polsce. Ten taniec ludowy charakteryzuje się mazurkowymi rytmami. Chociaż nazwa tańca pochodzi od regionu Kujaw, taniec ten można również znaleźć w sąsiednich regionach. Taniec ten wykonywany jest w parach przez kobiety i mężczyzn.
Strój męski z Kujaw składa się z długiego granatowego płaszcza (sukmany) z dużym kołnierzem, szerokich niebieskich spodni, szerokiego pasa z czerwonego materiału, wysokich butów i kwadratowej czapki podszytej futrem. Kobiety noszą również granatową kurtkę z małą peleryną na ramionach, kwiecistą spódnicę, fartuch w kontrastowym kolorze i czerwoną chustę zawiązaną ciasno na głowie. Strój jest ciężki, wykonany z bogatej, wełnianej tkaniny, ale dobrze nadaje się do chłodniejszego klimatu tego regionu.
Mazur
Mazur to jeden z pięciu tańców narodowych Polski, który charakteryzuje się żywym tempem i mazurkową rytmiką (metrum trójdzielne), akcentami na drugim i trzecim takcie miary muzycznej. Taniec powstał na wschodnim Mazowszu i zyskał popularność na salach balowych Europy w XIX wieku. Jest powszechnie wykonywany wraz z mazurkami Fryderyka Chopina, słynnego polskiego kompozytora. Z czasem ten żywiołowy taniec został przyjęty przez wyższe klasy, które rozwinęły go i upiększyły w ostatnich stuleciach. Mazur łączy w sobie szybkość i wigor z dostojnością. Pomimo ciągłych szybkich kroków, pary muszą zachować doskonałą postawę i opanowanie, co charakteryzuje mazura jako taniec szlachetny.
Kaszubskie
Kaszuby to wyjątkowy region położony w północno-zachodniej Polsce, który graniczy z Morzem Bałtyckim, ale ma też wiele jezior. Przypominający typowe miasteczko rybackie, styl tańca i muzyki imituje fale, ilustrując jednocześnie pracę, tradycje i zabawę Kaszubów, etnicznej grupy słowiańskiej, która mówi własnym językiem. Typowe tańce to Szewc, Kùflôrz, Cepôrz, Marëszka, Dzëk, Wôłtôk, Nasza nënka, Òwcôrz i Kòséder.
Spisz
Pakiet tańców spiskich pochodzi z niewielkiego regionu Polski na pograniczu Karpat, na północ od Słowacji. Region ten odzwierciedla historyczne relacje między Polakami, Węgrami i Słowakami. Jest to bardzo żywy i ekscytujący zestaw tańców, który zaczerpnął swój styl i kostium z krzyżujących się relacji tych grup etnicznych.
Zestaw tańców rozpoczyna się od "Koleczko", w którym kobiety popisują się skomplikowaną pracą nóg w tańcu w kole. Następnie dołączają do nich mężczyźni, a pary rywalizują ze sobą, popisując się jednocześnie własnymi solówkami. Reszta tańca suity następuje z szybkim "czardaszem" lub węgierską melodią tawerny i "Klaskamy", tradycyjną formą klaskania i klaskania butami.
Opoczynski
Te tańce i pieśni z centralnej Polski słyną z dynamicznych i oryginalnych tańców i melodii, a także dużej różnorodności stylów tanecznych. Suita Opoczyńska zawiera żywiołową muzykę i szybkie formacje, w tym najpopularniejsze tańce z regionu opoczyńskiego, takie jak tramblanka, oberek i polka.
Polonez
Tradycyjnie Polonez wykonywany był na początku ważnych uroczystości i wydarzeń państwowych. Ten pełen gracji, dostojny taniec był popularny wśród szlachty na dworach polskich królów. Kostiumy, wykonane z bogatego aksamitu, brokatu i obszyte futrem, odzwierciedlają elegancję ruchów tanecznych. Polonez jest często nazywany "Wielkim Polskim Tańcem".
Łowicz Suite
Suita łowicka to zbiór tańców pochodzących z regionu Łowicza, położonego w centralnej Polsce. W przypadku tego tańca kostiumy kobiet są szczególnie oszałamiające! Duże, bogato haftowane kwiaty otaczają rąbek ich spódnic. Kobiety noszą białe lniane koszule z jasnymi haftami na szerokich rękawach i kołnierzykach. Podczas tańca wdzięcznie wyciągają ręce, aby pokazać swoje rękodzieło. Kolorowe paski na wełnianych spódnicach i fartuchach kobiet oraz na spodniach mężczyzn symbolizują długie pasy pól rolników. W chłodniejszych porach roku kobiety mogą nosić swoje ciężkie wełniane fartuchy jako peleryny, aby się ogrzać. Pięknie haftowane stroje odzwierciedlają bogate zwyczaje i romantyczną atmosferę dominującą w tańcach łowickich.
Góralski Źywiecki
Ten taniec ludowy wywodzi się z górali południowej Polski, położonych w Beskidzie Żywieckim. Wykonywany w parach, solo i grupach, taniec charakteryzuje się tym, że tancerze płci męskiej popisują się akrobatyką, skomplikowaną pracą stóp, głębokimi zgięciami kolan i skokami do swoich partnerek. Najbardziej rozpowszechnione tańce żywieckie to Siustany, Obyrtka, Kon, Kolo, Hajduk i Sarna, które obejmują zbiorowe pieśni i przyśpiewki.
Lachy Sądeckie
Składający się z tańców z regionu sądeckiego u podnóża Tatr, mężczyźni i kobiety tańczą unikalną mieszankę energicznych tańców. Mężczyźni tańczą żywiołowe "Krakowiaki", pokazując swoje umiejętności i siłę. Kobiety dołączają, aby dodać koloru i emocji do serii tradycyjnych polek i regionalnych melodii ludowych.
Stroje z tego regionu są bardzo wyszukane. Mężczyźni noszą granatowe płaszcze i spodnie, które są mocno haftowane czerwonymi, żółtymi i zielonymi kwiatowymi i geometrycznymi wzorami. Ich białe lniane koszule, haftowane na czerwono, są wpuszczone w szerokie, misternie obrobione skórzane pasy z wieloma mosiężnymi klamrami. Ich ciemne kapelusze ozdobione są kwiatami lub wstążkami.
Kobiety noszą również granatowe kurtki haftowane w tych samych kolorach i z tymi samymi motywami, co mężczyźni. Ich spódnice są w kolorze głębokiej fuksji z czarnymi liniami na dole. Na spódnice zakładane są czarne fartuchy z haftem u dołu. Ich białe bluzki są również haftowane na czerwono i noszą czerwone koralowe naszyjniki. Na głowach kobiety noszą chusty obszyte haftem z czerwonej jedwabnej nici.
Góralski Podhalański
Podhale, położone u podnóża Tatr, często nazywane jest "polską góralszczyzną" i słynie z wyjątkowej i bogatej twórczości artystycznej. Często romantyzowana w polskim folklorze, kultura góralska jest przywoływana z silnie zaakcentowanymi skrzypcami, charakterystycznym śpiewem góralskim, przypominającym górskie echa i fizycznie zręcznymi, ochronnymi pasterzami niosącymi swoje siekiery. Taniec ten charakteryzuje się solowymi kliknięciami obcasów, krótkimi krokami i określonymi sekwencjami, tylko po to, by w końcowym segmencie pary dołączyły do żywiołowego tańca.
Eastern Krakowiak
Krakowiak wschodni przypisywany jest wschodnim dzielnicom Krakowa, dawnej królewskiej stolicy Polski. Taniec składa się z choreografii przypominającej tradycyjne style ludowe z kompilacją pieśni, walców, podnoszeń i polek.
Lubelskie
Położona w południowo-wschodniej części Polski Lubelszczyzna jest znana jako skrzyżowanie dróg między Europą Wschodnią i Zachodnią. W rezultacie folklor z tego regionu ma wiele wpływów od wschodnich sąsiadów, co widać w tańcu zarówno w krokach tancerza, jak i kostiumach. Najbardziej typowe tańce tego regionu to Mach, Polka biłgorajska, Cygan, Walc ludowy i Oberek. Ten zestaw tańców lubelskich prezentuje różnorodne rytmy i tempa z ciągle zmieniającym się kierunkiem ruchu.
Kurpie Puszczy Zielona
Region Kurpi w północno-wschodniej Polsce został zasiedlony dopiero w XVI wieku ze względu na obecność dwóch rozległych lasów: "Puszczy Zielonej" i "Puszczy Białej". Mieszkańcy tego regionu byli mieszkańcami lasów, którzy rozwinęli żywe i energiczne tańce. Prezentowany tutaj taniec pochodzi z położonej bardziej na północ Puszczy Zielonej. Choreografia pokazuje różnorodność kroków występujących w tym regionie, od powolnych ruchów po skomplikowaną pracę nóg.
Strój męski składa się z czarnej czapki, białej lnianej koszuli noszonej pod krótką czerwoną kurtką i białych spodni. Kobiety noszą wełnianą spódnicę w paski, głównie czerwoną, białą lnianą bluzkę z niewielkimi zdobieniami i kamizelkę. Uzupełnieniem stroju kobiecego jest bursztynowy naszyjnik i czarna aksamitna ozdoba głowy, ozdobiona kwiatami i wstążkami.
"New" Beginner Dance (Nie chcę cię znać)
Ten taniec obejmuje postawę dzieci. Jest to zabawny taniec, w którym chłopcy i dziewczęta dokuczają sobie nawzajem, próbując zmusić drugą osobę do poddania się i zatańczenia z nimi. Dziewczynki mają dość wybryków chłopców, a chłopcy uparcie próbują zwrócić na siebie uwagę dziewczynek.
Polka Warszawska
Polka Warszawska to żartobliwa polka uliczna, która powstała w stolicy po I wojnie światowej. Kostiumy tancerzy przypominają stroje z początku lat 20-tych, w których chłopcy noszą spodnie w kratę i szelki. Kostiumy dziewcząt to pasiaste spódnice, fartuszki i misterne nakrycia głowy. Polka Warszawska opowiada o chłopcach ze wsi, którzy przyjeżdżają do wielkiego miasta, by bawić się i tańczyć z miejscowymi dziewczynami. Będąc ludźmi z klasy robotniczej, tancerze naśmiewają się z wyższych sfer, tańcząc przerysowane parodie tanga i walca, jednocześnie demonstrując wariację na temat tradycyjnej polki.
Trojak
Słowo Trojak oznacza "trio". Trojak, tańczony w trzyosobowych grupach, opowiada o siewie żyta, owsa i świętowaniu na koniec żniw. Jako kostiumy chłopcy noszą białą koszulę, haftowaną kamizelkę z czerwonym wykończeniem i wełniane spodnie. Ich strój jest zwieńczony małym kapeluszem. Dziewczęta noszą białą bluzkę, haftowaną kamizelkę, kwiecistą spódnicę z fartuchem i kwiecistą chustę.
Praczki
Powszechnie wykonywane przez dzieci Praczki to taniec i piosenka o robieniu prania: szorowaniu, płukaniu, wieszaniu do wyschnięcia, a następnie prasowaniu ubrań. Dzieci demonstrują swoje umiejętności robienia prania w tańcu o ciężkiej pracy, ale także o dobrej zabawie.