Repertuar

Góralski Źywiecki

Ten taniec ludowy wywodzi się z górali południowej Polski, położonych w Beskidzie Żywieckim. Wykonywany w parach, solo i grupach, taniec charakteryzuje się tym, że tancerze płci męskiej popisują się akrobatyką, skomplikowaną pracą stóp, głębokimi zgięciami kolan i skokami do swoich partnerek. Najbardziej rozpowszechnione tańce żywieckie to Siustany, Obyrtka, Kon, Kolo, Hajduk i Sarna, które obejmują zbiorowe pieśni i przyśpiewki.

Cieszyński /Saroz

Ten lekki i energiczny taniec pochodzi z regionu Cieszyna w Polsce. Suita Cieszyńska składa się z trzech tańców: Czardasza, Szota Madziara i Saroza. Tańczony głównie w parach, taniec charakteryzuje się wolniejszym tempem, fantazyjną pracą nóg, promenadami, obrotami i żywymi polkami. Saroz jest jednym z tańców typowych dla tego regionu Polski, który graniczy z Czechami. 

Region cieszyński słynie z wydobycia złota i srebra, co znajduje odzwierciedlenie w strojach kobiet.

Opoczynski

Te tańce i pieśni z centralnej Polski słyną z dynamicznych i oryginalnych tańców i melodii, a także dużej różnorodności stylów tanecznych. Suita Opoczyńska zawiera żywiołową muzykę i szybkie formacje, w tym najpopularniejsze tańce z regionu opoczyńskiego, takie jak tramblanka, oberek i polka.

Lachy Sądeckie

Składający się z tańców z regionu sądeckiego u podnóża Tatr, mężczyźni i kobiety tańczą unikalną mieszankę energicznych tańców. Mężczyźni tańczą żywiołowe "Krakowiaki", pokazując swoje umiejętności i siłę. Kobiety dołączają, aby dodać koloru i emocji do serii tradycyjnych polek i regionalnych melodii ludowych. 

Stroje z tego regionu są bardzo wyszukane. Mężczyźni noszą granatowe płaszcze i spodnie, które są mocno haftowane czerwonymi, żółtymi i zielonymi kwiatowymi i geometrycznymi wzorami. Ich białe lniane koszule, haftowane na czerwono, są wpuszczone w szerokie, misternie obrobione skórzane pasy z wieloma mosiężnymi klamrami. Ich ciemne kapelusze ozdobione są kwiatami lub wstążkami. 

Kobiety noszą również granatowe kurtki haftowane w tych samych kolorach i z tymi samymi motywami, co mężczyźni. Ich spódnice są w kolorze głębokiej fuksji z czarnymi liniami na dole. Na spódnice zakładane są czarne fartuchy z haftem u dołu. Ich białe bluzki są również haftowane na czerwono i noszą czerwone koralowe naszyjniki. Na głowach kobiety noszą chusty obszyte haftem z czerwonej jedwabnej nici.

Kaszubskie

Kaszuby to wyjątkowy region położony w północno-zachodniej Polsce, który graniczy z Morzem Bałtyckim, ale ma też wiele jezior. Przypominający typowe miasteczko rybackie, styl tańca i muzyki imituje fale, ilustrując jednocześnie pracę, tradycje i zabawę Kaszubów, etnicznej grupy słowiańskiej, która mówi własnym językiem. Typowe tańce to Szewc, Kùflôrz, Cepôrz, Marëszka, Dzëk, Wôłtôk, Nasza nënka, Òwcôrz i Kòséder.

Rzeszowski

Region rzeszowski w najbardziej wysuniętym na południowy wschód zakątku Polski to malowniczy obszar z rozległymi niezamieszkanymi terenami, gdzie owce pasą się na falistych wzgórzach. Jest to wybór solidnych tańców typowych dla regionu rzeszowskiego. Tańce te mają ziemisty temperament z humorystycznymi wersami. Mężczyźni i kobiety przekomarzają się w pieśniach pomiędzy poszczególnymi tańcami. Liczne zmiany temperamentu charakteryzują się duchem spontaniczności, podobnie jak tańce, które obejmują różne polki. Mężczyźni noszą kurtkę bez rękawów i spodnie, które są niebieskie i mają czerwone hafty. Pełna, biała koszula z oczkami ma specjalny skórzany pasek, który zapina się wokół siebie i zwisa nisko z boku. Damskie spódnice mogą mieć różne kolory: żółty, zielony, niebieski lub czerwony. Kamizelki są wyszywane pięknymi koralikami i dostępne w różnych kolorach.

Lubelskie

Położona w południowo-wschodniej części Polski Lubelszczyzna jest znana jako skrzyżowanie dróg między Europą Wschodnią i Zachodnią. W rezultacie folklor z tego regionu ma wiele wpływów od wschodnich sąsiadów, co widać w tańcu zarówno w krokach tancerza, jak i kostiumach. Najbardziej typowe tańce tego regionu to Mach, Polka biłgorajska, Cygan, Walc ludowy i Oberek. Ten zestaw tańców lubelskich prezentuje różnorodne rytmy i tempa z ciągle zmieniającym się kierunkiem ruchu.

Eastern Krakowiak

Krakowiak wschodni przypisywany jest wschodnim dzielnicom Krakowa, dawnej królewskiej stolicy Polski. Taniec składa się z choreografii przypominającej tradycyjne style ludowe z kompilacją pieśni, walców, podnoszeń i polek.

Podlasie

Historyczne Podlasie było krainą puszcz i bagien poprzecinaną licznymi rzekami, leżącą pomiędzy Prusami, Litwą, Rusią, Mazowszem i Lubelszczyzną. Region ten podlegał wielu wpływom politycznym, gospodarczym i kulturowym. W rezultacie region ten jest wieloreligijny i wielokulturowy.

Strój męski składa się ze słomkowego kapelusza z szerokim rondem, prostych lnianych spodni, brązowej kurtki (lub sukmany), białej koszuli z czerwonym haftem i wełnianego pasa. Strój kobiecy obejmuje białą haftowaną bluzkę, aksamitną kamizelkę, spódnicę z tkaniny w paski, fartuch z tkaniny w poziome paski, zwieńczony kolorowym czerwonym czepkiem.

Taniec zaczyna się powoli od romantycznego walca, a następnie nabiera tempa aż do "burzy" tańca. Tancerze zbierają się ponownie tylko po to, by niektóre z dziewcząt odeszły.  Ale nie wszystko jest stracone. Wkrótce tancerze przegrupowują się, a taniec kończy się żywiołowym oberkiem.

Spisz

Pakiet tańców spiskich pochodzi z niewielkiego regionu Polski na pograniczu Karpat, na północ od Słowacji. Region ten odzwierciedla historyczne relacje między Polakami, Węgrami i Słowakami. Jest to bardzo żywy i ekscytujący zestaw tańców, który zaczerpnął swój styl i kostium z krzyżujących się relacji tych grup etnicznych.

Zestaw tańców rozpoczyna się od "Koleczko", w którym kobiety popisują się skomplikowaną pracą nóg w tańcu w kole. Następnie dołączają do nich mężczyźni, a pary rywalizują ze sobą, popisując się jednocześnie własnymi solówkami.  Reszta tańca suity następuje z szybkim "czardaszem" lub węgierską melodią tawerny i "Klaskamy", tradycyjną formą klaskania i klaskania butami.

Bilgorajski

Suita tańców biłgorajskich pochodzi z Lubelszczyzny w południowo-wschodniej Polsce. Składa się z kilku tańców, w tym walca, polki, a pod koniec przechodzi w oberka. Białe stroje kobiet sprawiają, że taniec ten wyróżnia się wizualnie spośród wszystkich innych. Kwieciste, wstążkowe nakrycia głowy kobiet i energiczne kroki taneczne mężczyzn tworzą zabawny i żywy taniec.

Łowicz Suite

Suita łowicka to zbiór tańców pochodzących z regionu Łowicza, położonego w centralnej Polsce. W przypadku tego tańca kostiumy kobiet są szczególnie oszałamiające! Duże, bogato haftowane kwiaty otaczają rąbek ich spódnic.  Kobiety noszą białe lniane koszule z jasnymi haftami na szerokich rękawach i kołnierzykach. Podczas tańca wdzięcznie wyciągają ręce, aby pokazać swoje rękodzieło. Kolorowe paski na wełnianych spódnicach i fartuchach kobiet oraz na spodniach mężczyzn symbolizują długie pasy pól rolników. W chłodniejszych porach roku kobiety mogą nosić swoje ciężkie wełniane fartuchy jako peleryny, aby się ogrzać. Pięknie haftowane stroje odzwierciedlają bogate zwyczaje i romantyczną atmosferę dominującą w tańcach łowickich.

Krasnoludki

Krasnoludki to ulubiona i dobrze znana piosenka dla dzieci, która jest łatwa do zapamiętania, zabawna do śpiewania i tańczenia. Wesołe skrzaty w tym tańcu noszą czerwone czapeczki i grają na trąbce. Ta popularna piosenka jest śpiewana w każdej polskiej rodzinie od wielu pokoleń.

Warmińksi

Warmiński pochodzi z Warmii w północnej Polsce.  Taniec ten obejmuje zamaszyste walce i polki. Kobiety prezentują duży obwód swojej falbaniastej spódnicy, trzymając ją na zewnątrz podczas tańca. Charakterystycznym elementem stroju kobiecego jest czepiec z haftowanego aksamitu z koronką. Stroje warmińskie kobiet to mieszanka jednolitych kolorów - czerwonego, niebieskiego, złotego i zielonego. 

Mężczyźni noszą czerwoną kamizelkę, niebieską kurtkę i lniane spodnie. Jako część tradycyjnego warmińskiego stroju ludowego, mężczyźni noszą słomkowe kapelusze. Koszula męska ma prosty krój z małym kołnierzykiem zapinanym na guzik pod szyją i przy wąskich mankietach.

Kurpie Puszczy Zielona

Region Kurpi w północno-wschodniej Polsce został zasiedlony dopiero w XVI wieku ze względu na obecność dwóch rozległych lasów: "Puszczy Zielonej" i "Puszczy Białej". Mieszkańcy tego regionu byli mieszkańcami lasów, którzy rozwinęli żywe i energiczne tańce. Prezentowany tutaj taniec pochodzi z położonej bardziej na północ Puszczy Zielonej. Choreografia pokazuje różnorodność kroków występujących w tym regionie, od powolnych ruchów po skomplikowaną pracę nóg.

Strój męski składa się z czarnej czapki, białej lnianej koszuli noszonej pod krótką czerwoną kurtką i białych spodni.  Kobiety noszą wełnianą spódnicę w paski, głównie czerwoną, białą lnianą bluzkę z niewielkimi zdobieniami i kamizelkę. Uzupełnieniem stroju kobiecego jest bursztynowy naszyjnik i czarna aksamitna ozdoba głowy, ozdobiona kwiatami i wstążkami.

Kujawiak

Kujawiak to polski taniec ludowy pochodzący z Kujaw, w północno-środkowej Polsce.  Ten taniec ludowy charakteryzuje się mazurkowymi rytmami. Chociaż nazwa tańca pochodzi od regionu Kujaw, taniec ten można również znaleźć w sąsiednich regionach. Taniec ten wykonywany jest w parach przez kobiety i mężczyzn.

Strój męski z Kujaw składa się z długiego granatowego płaszcza (sukmany) z dużym kołnierzem, szerokich niebieskich spodni, szerokiego pasa z czerwonego materiału, wysokich butów i kwadratowej czapki podszytej futrem. Kobiety noszą również granatową kurtkę z małą peleryną na ramionach, kwiecistą spódnicę, fartuch w kontrastowym kolorze i czerwoną chustę zawiązaną ciasno na głowie. Strój jest ciężki, wykonany z bogatej, wełnianej tkaniny, ale dobrze nadaje się do chłodniejszego klimatu tego regionu.

Przeworski

Tańce z regionu przeworskiego, położonego w południowo-wschodniej części Polski, są bardzo żywe i dynamiczne oraz niosą ze sobą wiele humorystycznych tekstów. Tańce mają zróżnicowane tempo, przechodzące stopniowo od umiarkowanego, przez szybkie, do bardzo szybkiego. Można to zaobserwować w następujących tańcach: polka przeworska, sumieszka, bandoska, warszawianka, sztajer-polka.

Tańce ludowe z tego regionu przejęły cechy z innych regionów ze względu na krzyżujące się szlaki handlowe i przesuwające się granice. Typowe tańce z tego regionu to Majdaneczek, który opowiada o chłopcach pracujących w polu; Szewc to taniec o szewcu, który ciężko pracuje, aby zrobić buty; Sarna to żywy taniec z kilkoma podskokami, podobny do galopującego jelenia; i Ciurylo to taniec o wędrowcu, który przybył do miasta w poszukiwaniu kłopotów z nadzieją na kradzież młodej damy, ale został zatrzymany przez dzielnych chłopców z regionu przeworskiego.

Praczki

Powszechnie wykonywane przez dzieci Praczki to taniec i piosenka o robieniu prania: szorowaniu, płukaniu, wieszaniu do wyschnięcia, a następnie prasowaniu ubrań. Dzieci demonstrują swoje umiejętności robienia prania w tańcu o ciężkiej pracy, ale także o dobrej zabawie.

"New" Beginner Dance (Nie chcę cię znać)

Ten taniec obejmuje postawę dzieci. Jest to zabawny taniec, w którym chłopcy i dziewczęta dokuczają sobie nawzajem, próbując zmusić drugą osobę do poddania się i zatańczenia z nimi. Dziewczynki mają dość wybryków chłopców, a chłopcy uparcie próbują zwrócić na siebie uwagę dziewczynek.

Polonez

Tradycyjnie Polonez wykonywany był na początku ważnych uroczystości i wydarzeń państwowych. Ten pełen gracji, dostojny taniec był popularny wśród szlachty na dworach polskich królów. Kostiumy, wykonane z bogatego aksamitu, brokatu i obszyte futrem, odzwierciedlają elegancję ruchów tanecznych. Polonez jest często nazywany "Wielkim Polskim Tańcem".

Góralski Podhalański

Podhale, położone u podnóża Tatr, często nazywane jest "polską góralszczyzną" i słynie z wyjątkowej i bogatej twórczości artystycznej. Często romantyzowana w polskim folklorze, kultura góralska jest przywoływana z silnie zaakcentowanymi skrzypcami, charakterystycznym śpiewem góralskim, przypominającym górskie echa i fizycznie zręcznymi, ochronnymi pasterzami niosącymi swoje siekiery. Taniec ten charakteryzuje się solowymi kliknięciami obcasów, krótkimi krokami i określonymi sekwencjami, tylko po to, by w końcowym segmencie pary dołączyły do żywiołowego tańca.

Polka Warszawska

Polka Warszawska to żartobliwa polka uliczna, która powstała w stolicy po I wojnie światowej. Kostiumy tancerzy przypominają stroje z początku lat 20-tych, w których chłopcy noszą spodnie w kratę i szelki. Kostiumy dziewcząt to pasiaste spódnice, fartuszki i misterne nakrycia głowy. Polka Warszawska opowiada o chłopcach ze wsi, którzy przyjeżdżają do wielkiego miasta, by bawić się i tańczyć z miejscowymi dziewczynami. Będąc ludźmi z klasy robotniczej, tancerze naśmiewają się z wyższych sfer, tańcząc przerysowane parodie tanga i walca, jednocześnie demonstrując wariację na temat tradycyjnej polki.

Krakowiak

Miasto Kraków w Małopolsce (południowa i południowo-wschodnia Polska) ma bogatą historię. Kraków był dawną stolicą kraju i znajdował się na jednym z głównych szlaków handlowych łączących Bliski Wschód i Azję Zachodnią z Europą Środkową i Północną. W rezultacie miasto miało wiele wpływów. Dziś krakowiak jest jednym z pięciu tańców narodowych Polski, choć rozwinął się ze skromnych korzeni w wioskach otaczających Kraków. Ostatecznie zawierał różne elementy z innych regionów Polski, a także wpływy wojskowe w postaci galopów, imitujących jeźdźców.

Strój Krakowiaka datuje się na XIV wiek, kiedy to przybył z Persji. Później, w XVIII wieku, strój był używany jako mundur wojskowy przez generała Kościuszkę. Mężczyźni noszą spodnie w czerwono-białe paski. Metalowe krążki, które są przymocowane do skórzanych pasów mężczyzn, pochodzą ze zbroi. Frędzle na niebieskim płaszczu bez rękawów pochodzą z czasów napoleońskich i imitują odznaczenia wojskowe. Strój wieńczy czerwony kapelusz z czterema rogami, ozdobiony wstążkami i pawimi piórami. Kobiety noszą pięknie haftowane i zdobione koralikami aksamitne kamizelki oraz kwieciste spódnice. Samotna kobieta nosi wieniec z kwiatów, podczas gdy mężatka nosi białą chustkę. Wstążki, zwisające luźno, noszone są na prawym ramieniu.